Situasi sy skrg nie agak sukar skali...

Situasi sy skrg nie agak sukar skali…ianye lebih sukar lagi bile nk terjermahkan ngan kata2…kebuntuan yg bernoktah…disaat ini ayahanda sy mengalami sakit kanser yg agak kritikal manakala bonda sy lak mengalami diabeteis yg agak serius…jika ikut iradat ati sy…mmg sgt2 nk mrk sembuh tp kudrat sy terbatas sama skali…pasrah…

Skop family sy bukan le ramai sgt pun…bilangan adik beradik de tiga org jea…pd tahun 2001 adik lelaki sy tlh kembali ke rahmatullah dimana sy langsung x dpt menghadap saat2 arwah menghembuskan nafasnye yg terakhir…sekadar sempat ziarah kuburnye shj…nie disebabkan sy keje diluar daerah pd mase tue…erm skrg nie hanya sy n kakak sy shj yg tinggal…keadaan lebih sukar disebabkan akak sy berkerja diluar daerah tmpt sy serta ayahanda n bonda sy tinggal...hanya sy bertiga saje dirumah wat mase nie...automatik sy dh jadi suri rumah sepenuh masa...keadaan lebih kalut bile sy sendiri x reti memasak n mengemas rumah...erm pe2 pn fokus utama sy delah nyawa ayahanda n bonda sy...paling penting sy pastikan ayanhada sy solat wkt baring...kalu x leh lafaz lisan pun...baca dlm ati pun x pe...Allah maha mendengar...

Disaat2 sebegini sy agak pobia bila mendpt sebarang call @ sms sewaktu berkerja…lihat shj icon msg..ati sy dh berdebar2…bile de org dtg nk jumpa sy diskewl pun ati sy dh x keruan…dh x tenang dh...erm hanya jasad sy je berkerja…ati n perasaan hanya ingat kat ayahanda n bonda je kat umah…malahan nk tgk tv n baca news paper pun dh x berselera sama skali…makan n tido sy pun dh x teratur dh…namun begitu setakat nie kewajipan tugas2 sy sebagai guru x sy abaikan…alhamdulilah…

Erm…memandangkan emosi n jiwa sy masih belom bersedia menerima saat2 hujung nyawa mrk yg terakhir… sy berharap pelah kiranye Allah dgn sifat rahmatnya dpt memanjangkan serta meringankan sakit mrk itu….w/pun sy tahu dr segi klinikalnye keadaan mrk itu umpama bom jangka…tunggu masa jea…sebagai seorg anak…sy cuba le sedaya upaya utk mengubati mrk... at least dpt gak menyedapkan ati sy wat seketika w/pun harapannye terlalu nipis…sekadar ikhtiar pe yg terdaya…

Pe2 pn terima kasih byk2 kpd family terdekat serta rakan taulan yg tlh meberikan sokongan emosi kpd sy wat mase ini…Semoga Allah memberikan rahmat keatas kalian…hu3